چشم خدا

در فضاي مجازی عكسهايی وجود دارد كه با كليدواژه «خطاي ديد» یا «خطای چشم» می توان جستجویشان كرد. ويژگی اين عكسها اين است كه بيننده را در نگاه اول فريب مي­دهد. او خطوط موازی را با نگاه اول غير موازی مي­بيند، یا اشكال ثابت را با نگاه اول متحرك می يابد. طبيعتا اگر کسی در حال تماشای عكسهای خطای ديد باشد، با دقت بيشتری به اين عكسها نگاه خواهد كرد و در اظهار نظر درباره عكسها، احتياط بيشتري خرج خواهد كرد. 

اين پوشه ی تصاوير خطاي ديد در واقع همين دنياي ماست كه ائمه هدی عليهم السلام از آن با عنوان «دار الغرور» ياد كردند. دنيا سرای فريبي است كه در آن حقائق، آن گونه كه هست نشان داده نمی­شود و برداشتهای انسان ها از تصاوير و صحنه­های آن معمولا با خطاهايی فاحش همراه است. معمولا در دنيا خوبی­ها به همان اندازه­ای كه خوب هستند ديده نمی­شود و بدی­ها به همان اندازه­ای كه بد هستند، ديده نمی­شود. عبادات سخت­تر از آن چه در واقع هست، به نظر می­آيد و گناهان لذتبخشتر از آن چه در واقع هست، به چشم می­آيند. 

از همين روست كه قرآن بر تفكر تأكيد كرده و انسان­ها را به تأمل و دقت و ژرفنگري فراخوانده است،  چرا كه فضا فضای شكست نور و خطاي چشم است و با كمی سادگي، انسان دچار خطاهای بزرگ خواهد شد. در چنين فضايي اعتقاد به بسياري از حقائق سخت مي­شود و از همين روست كه خيلی­ها بسياری از حقائق را باور نمی­كنند.