194ـ امان از نمک‌گیر شدن!

#اصلاح_‌طلبان همان انقلابی‌های دیروزند که رفته رفته پس از سال‌ها حکومت‌داری و کمی ناپرهیزی، رفیق داخلی و خارجی پیدا کردند و در رودربایستی‌ با آنها گیر کرده‌اند. همین است که می‌بینی هر جا یک ارزن جگر و شجاعت و قاطعیت و صراحت لازم باشد کم می‌آورند؛ چه با مفسدین و رانت‌خواران و سلطان‌های قاچاق، چه با تروریست‌های منطقه‌ای و بین المللی! ‌
احمدی‌نژاد هم دچار همین آفت شده است گویا. چهارتا سوت و کف و هورای داخل و خارج و چهارتا استقبال گرم و نون و نمکی که با این و آن خورده کمی مأخوذ به حیایش کرده و کلا بزرگوار در ژانر دوستی و صلح و آشتی رفته است. تا جایی که حتی مقاومت پرحماسه‌ی مردم یمن را راه حل نمی‌داند! گفته: "بنشینند با گفتگو مشکلشان را حل کنند!" تو گفتی و بن سلمان باور کرد! زبان تند و تیز و لحن برّای احمدی‌نژاد که روزی علیه آمریکا و اسرائیل و مفسدان بود، امروز علیه شورای نگهبان و نهادهای انقلابی جمهوری اسلامی است. عالم و آدم خوبند و می‌شود با آنها گفتگو کرد؛ نوبت به شورای نگهبان که می‌رسد اعلامیه می‌دهد و کوری می‌خواند! با این رودربایستی‌هایی که احمدی‌نژاد با عربستان و آمریکا پیدا کرده، مستعد است با هر مفسد قدرت‌مند دیگری داشته باشد. از احمدی‌نژاد پرحاشیه‌ی آفت‌زده‌ی 90 تا 92 چندان آبی به نفع ملت گرم نشد، و #احمدی_نژاد 1400 بسی آفت‌زده‌تر و پرحاشیه‌تر است. حرف‌ها و کنش‌هایش را مطالعه کنید و خودتان قضاوت کنید.

193ـ جمع کنید این بساط را

اگر مردم را ناجوان‌مردانه و کاملا به دروغ به اصلاح‌طلب و اصول‌گرا تقسیم نکرده بودند، الآن این همه سر کار نبودیم و تیکه و متلک بار نظام مردم‌سالارمان نشده بود.
این که اقلیتی از سیاست‌بازان بخواهند مردم را در راستای دعوا و بازی خودشان تیکه پاره کنند، دلیل نمی‌شود ما هم باور کنیم و به سازشان برقصیم. اکثریت مردم کاری ندارند ایل و تبار سیاسی نامزدها چیست. نشان به این نشان که هم در انتخابات مجلس و هم در ریاست جمهوری، تقریبا یک دوره در میان جناح و گرایش سیاسی منتخبان مردم عوض شده است! اگر مردم جناحی بودند هیچ وقت این گونه عمل نمی‌کردند، می‌کردند؟!
اگر حاج قاسم زنده بود و نامزد می‌شد، مردم با حضوری پرشور، به او رأی بالایی می‌دادند؛ همان‌هایی که به خاتمی و روحانی رأی داده‌اند! پس کجای این مردم جناحی‌اند که ما نمی‌بینیم؟! چرا ضد حالْ خوردن‌ بعضی از جریان‌های سیاسی را به مردم نسبت می‌دهید؟!
والله مردم نه اصول‌گرایند نه اصلاح‌طلب، این که سهل است؛ بعضی از خود رجال سیاسی هم دقیقا نمی‌دانند از کدام قماشند! بعضی هم کلا خارج از این دسته‌بندی هستند. اساسا تاریخ مصرف احزاب و گرایش‌های سیاسی در ایران یکی دو دهه بیشتر نبوده، بعدش خود اعضا به جان هم افتادند و شدند رقیب هم‌دیگر! الآن هم تاریخ مصرف این دو کلمه‌ی نخ‌نما خیلی وقت است که گذشته است.
اگر سیاسیون داد "وا دموکراسیاه" سر می‌دادند که چرا در چینش نامزدها گرایش فوتبالیشان دیده نشده و بالسويه نیمی پرسپولیسی و نیمی استقلالی نیست، حرف مسخره‌تری نزده‌اند! خدایی این تقسیم‌بندیِ هر چند مسخره، نزد خیلی‌ها اصیل‌تر و ماندگارتر است. هواداران فوتبال بیست، سی سال عمرا تیم محبوبشان را عوض نمی‌کنند، اما مردم هر هشت سال یک بار گرایش سیاسی منتخبانشان را عوض کردند. این چیزها برای مردم مهم نیست؛ همین که نظام چند نامزد بابرنامه و خدوم به مردم عرضه کند که بتوانند مردم را پای صندوق آرا بکشانند دموکراسی اوکی است؛ جمع کنید این بساط را!